çin

I

(Ağcabədi, Ağdaş, Bakı, Bərdə, Cəbrayıl, Göyçay, Lənkəran, Tərtər, Zərdab)

düz, doğru. – Yuxum çin çıxdı (Cəbrayıl); – Nənəmin yuxusu çin oldu (Zərdab)

II

(Kəlbəcər)

qoyunun dizi ilə topuğu arasındakı sümük. – Qoyunun budundakı sümüyə orta sümüx’ deyrıx, onnan aşağı topuğunacan olan sümüyə çin deyrıx

III

(Cəlilabad, Yardımlı)

sıra, cərgə. – Evin duvarınnan qaley bi çin

◊ Çin qurmax (Zəngilan) – sıra ilə bir-birinin üstünə yığmaq. – Əli gətdiyi odunnarı qəpidə çin quruf

IV

(Bərdə, Cəbrayıl)

xalça, gəbə üçün əyrilmiş ip. – Çin teyxa yunnan olur (Bərdə)

◊ Çin çəkməx’ (Cəbrayıl) – xalça, gəbə üçün ip əyirmək. – Nabat xala yaxşı çin çəkir. Çin vırmax (Cəbrayıl) – xalçaya, coraba naxış vurmaq. – Zibeydə coraba yaxşı çin vırır

V

(Yardımlı)

oraq. – Kətdə zəmini çinnən də biçeylər

VI

(Yardımlı)

dəfə, kərə. – Bi çin gəlmişəm hələ, genə də gedəcəm