- çalqi
- (Şamaxı)nar, heyva və s. çubuqlarından düzəldilən böyük süpürgə. – Tö:lədən çalqi yox olub
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
çalqı — (Cəbrayıl, Culfa, Meğri, Zəngibasar) bax çalqi. – Çalqımızı götügünən tövləni süpür (Meğri); – Bi sa:tda on çalqı bağlamışam (Culfa) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çalğı — I (Balakən, Basarkeçər, Cəbrayıl, Gədəbəy, Yardımlı, Goranboy, İmişli, Qazax, Oğuz, Şəki, Şuşa, Tovuz, Ucar) bax çalqi. – Ağacın o putaxlarınnan çalğı qayrerax (Gədəbəy); – A qızım, çalğını geti, eşiyi süpürax (Şəki); – Bala, çalğıyı götü,… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çalğu — I (Cəbrayıl, Zəngilan) bax çalqi. – Çalğunu gəti, bıraları çal, təmizdə (Zəngilan); – Təbriz qarı çalğuynan süpürdü (Cəbrayıl) II (Dərbənd) bax çalqu II. – Çalğumuz küt ulanda məhtəl qalarüğ … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çalqu — I (Qarakilsə, Şahbuz, Şərur, Zəngilan) 1. b a x çalqi. – Çalquyu götü, həyəti süpür (Zəngilan) 2. böyük süpürgə düzəltmək üçün istifadə edilən nar, heyva və s. çubuqları. – Bu gün çalqu qırmağa gedəcəm (Şahbuz); – Qırdığım çalquları artdıyıf… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti