- burqı
- (Meğri)biçilmiş otu bağlamaq üçün işlədilən ağac alət. – Durım burqını gatırım, yavaş-yavaş issi düşməmiş utdan burax
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
burğu — I (Gəncə, Şəmkir) göyərti dəstəsini və ya bağda tənəkləri bağlamaq üçün işlədilən nazik zoğ. – Göyü Bakıda burğuynan bağlamıllar (Gəncə); – Biyil burğumuz az olduğuna bağın (tənəyin) yarısını kəndirnən bağladıx (Şəmkir) II (Culfa, Tovuz) lampanın … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti