- uruğcul
- (Gədəbəy)doğar, qısır qalmayan. – Uruğcul heyvan damazdıx saxlamağa yaxşıdı
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
uruxcul — (Daşkəsən) bax uruğcul. – Bizim inə:miz uruxculdu, hər il doğor … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti