tutma

I

(Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar, Yevlax)

şoraba, duza və ya sirkəyə qoyulmuş xiyar, kələm, badımcan və s. – Çox ləzətdi tutmadı, yeməynən doymax olmur (Yevlax); – Aşnan tutma çox ləzzətdi olur (Ucar)

◊ Tutma qoymax (Yevlax) – şoraba qoymax. – Bi:l çox qəşəng tutma qoymuşam. Tutma tutmax (Kürdəmir, Ucar) – şoraba qoymaq. – Badımcan tutmasını kürdəmirrilər kimi tutma tutan tappazsan (Kürdəmir)

II

(Ağdam, Ağdaş, Meğri, Şəki, Şuşa)

xəstəlik adı. – Aydının tutması var, tutanda yazıx özün bilmir (Ağdam); – Əhməd tutma olub (Ağdaş); – Tutması var Mavıt dayinin (Şəki)

◊ Tutması durmax (Şuşa) – ürəkkeçməsi tutmaq. – Genə Ürbabənin tutması duruf. Tutması tutmax (Meğri) – ürəyi keçmək. – Tutması tutanda özün bilmir o

III

(Şuşa)

1. inad

2. acıq. – Tutmaηı qoy yerə insafınnan danış

◊ Tutması tutmax (Şuşa) – 1. inad etmək; 2. acığı tutmaq. – Həsənin tutması tutuf; – Onun tutması tutuf, onnan danışma:n xeyri yoxdu

IV

(Laçın)

seçmə, yaxşı. – Bir tutma qoyun qoyunnarın içinnən tutum, neçə verim? (Laçın)

V

(Borçalı, Gəncə, Qazax, Ordubad, Şərur, İrəvan)

1. qovunun bir növü. – Tutma gej yetişəndi (Borçalı); – Tutma şirin olur (Qazax); – Axjam gələndə tutma yemiş al (Gəncə); – Tutma qovun çox şirin olur (Ordubad)

2. qışa saxlanılmış qovun