təşər

I

(Ağdam, Cəlilabad, Quba, İmişli, Kürdəmir, Goranboy, Salyan)

nadinc, dəcəl. – Bizin bu uşağ çux təşər uşağdu (Quba); – Bu uşağ təşər uşaxdı, gündə da:va salır (İmişli); – Əli çox təşər uşaxdu (Salyan)

II

(Biləsuvar, Cəbrayıl, İsmayıllı, Meğri, Mərəzə, Zəngilan)

lovğa, ədəbaz. – Hacı xanın bir təşər uğlu var idi, ketdi əmir ərşət dovasına (Meğri); – Bı kətdə Həsən kimi təşər yoxdu (Cəbrayıl)