- şuldum
- I(Ordubad)fərasətsiz, fərsizII(Ordubad)1. səliqəsiz2. pintiIII(Salyan)yüngülxasiyyət. – Şuldum adam hər şeyə burnun soxur
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
şulum — I (Ağdam, Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Laçın, Şahbuz, Şuşa, Zəngilan) bax şuldum II. – Qulu şulum şeydi, onnan heş şey umma (Çənbərək); – Yekə oğlansaη, niyə belə şulum uşax olmusaη? (Laçın); – Şulum adam yeyib içməsini düzgün bilməz, başmağın… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti