- şaqqalı
- (Ağdam, Şuşa)boy-buxunlu, qamətli. – Şaqqalı oğlandı, özü də xasiyəti qəşəx’di (Ağdam)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
şaqqalı
Смотреть что такое "şaqqalı" в других словарях:
şaqqalı — sif. Enlikürək, gövdəli, iri. Məmmədyarov kök, şaqqalı, qapqara saqqalı, bığı olan bir adamdı. S. Rəh.. <Ağasəfər> . . şaqqalı cavan oğlana baxdı və qrammofonun susduğundan yalnız indi xəbər tutmuş kimi təəccüblə soruşdu. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saqqal — is. 1. Kişilərin üzündə və alt çənələrinin üstündə bitən tüklər. Uzun saqqal. Saqqal qoymaq. – <Məşədi İbad:> Hə. . . Çünki mən saqqalıma həna qoyuram, elə bildim ki, sən də saçına həna qoyursan. Ü. H.. <Musa:> Saqqal yalnız üzü örtən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saç-saqqal — is. Başda, üzdə olan tüklər. Saç saqqalını vurdurmaq. – <Hüseyn:> Mən sizi 6 7 ay əvvəl bir kişi ilə bərabər gəzən görərdim. Onun yıpranmış vücudu, bozarmış saç saqqalı yaşının əllidən artıqlığını bildirirdi. S. H.. Saç saqqalında bir dənə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çalsaqqal(lı) — sif. Saqqalı ağarmağa başlamış, saqqalı çallaşmış. Ho! Ho! – deyə alçaqboylu, çalsaqqallı, gün altında işləməkdən kobud əl və üzü qaralmış arabaçımız Səməd kişi öküzləri səslədi. T. Ş. S.. Qara arxalıqlı, gödək, kök, çalsaqqal bir kişi irəli… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırmızısaqqal — sif. Saqqalı qızardılmış, saqqalı hənalı. Qırmızısaqqal qoca. – Çadırda turanlı qırmızısaqqal bir qoca oturmuşdu. A. B.. <Zeynal> lap yuxarı qəfəsədən beş top çiti çiyninə alaraq nazik taxta nərdivanla aşağı düşən qırmızısaqqal bir kişini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saqqallı — sif. 1. Saqqalı olan, saqqal qoymuş, saqqal buraxmış. Saqqallı kişi. – Bu dərviş ucaboylu, arğaz, uzunsaçlı və saqqallıydı. A. D.. Dəmirovun belə saqqallı olmağı Məmmədcanın nə isə xoşuna gəldi. S. R.. 2. Saqqalı olan. Saqqallı keçi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
seyrəksaqqal(lı) — sif. Saqqalı seyrək olan, saqqalı qalın (sıx) olmayan. Seyrəksaqqal kişi. – <Nəbi Həcərə:> Bəs seyrəksaqqal Sarımsaqoğlunu unutmusanmı? S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
no(v)xətt — f. və ə. saqqalı yenicə çıxmağa başlayan (oğlan haqqında) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağarmaq — f. 1. Ağ olmaq, ağ rəng almaq. Divarlar əhənglənəndən sonra yaxşı ağardı. Kətan yuyulduqca ağarar. 2. Qarla örtülmək, qar basmaq. Qar basmış və ağarıb gedən çöllərdən və təpələrdən başqa bir şey gözə dəymirdi. M. İ.. Ağarıbdır düzlər, çöllər; Buz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağsaqqal — sif. və is. 1. Saqqalı ağarmış, qoca. <Bayraməli:> Belə tərbiyət sahibləridirlər ki, ağsaqqal ataları gəlir otağa, . . heç biri yerindən tərpənmək istəmir. N. V.. Baqqal dükanı qarşısında toplanıb söhbət edən ağsaqqallar, məhəllə cavanları… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
