- saqqal
- (Kürdəmir)qarğıdalı saçağı. – Qardığalı:n saqqalın heyvan yap yaxşı ye:r
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
saqqal
Смотреть что такое "saqqal" в других словарях:
saqqal — is. 1. Kişilərin üzündə və alt çənələrinin üstündə bitən tüklər. Uzun saqqal. Saqqal qoymaq. – <Məşədi İbad:> Hə. . . Çünki mən saqqalıma həna qoyuram, elə bildim ki, sən də saçına həna qoyursan. Ü. H.. <Musa:> Saqqal yalnız üzü örtən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saç-saqqal — is. Başda, üzdə olan tüklər. Saç saqqalını vurdurmaq. – <Hüseyn:> Mən sizi 6 7 ay əvvəl bir kişi ilə bərabər gəzən görərdim. Onun yıpranmış vücudu, bozarmış saç saqqalı yaşının əllidən artıqlığını bildirirdi. S. H.. Saç saqqalında bir dənə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təkəsaqqal(lı) — sif. Çənəsində az uzun seyrək saqqalı olan. <Nəcəfalı:> Arıq, gödək, təkəsaqqal bir kişi eyvana çıxdı. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yekəsaqqal — sif. Saqqalı yekə olan. Yekəsaqqal kişi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
süpürgəsaqqal — 1. is. İrisaqqallı, qorxunc görkəmli, mövhumi vücud (uşaqları qorxutmaq üçün işlənir). Əsəd, xortdan deyil, süpürgəsaqqaldır, – deyə biri söylədi. B. T.. 2. sif. Sıxsaqqallı, irisaqqallı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lihyə — ə. saqqal … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağ — 1. 1. sif. Qar, süd, tabaşir rəngli (qara əksi). Ağ saç. Ağ köpük. – Sona gülümsünüb, ağ əlləri ilə Bahadırın əlindən tutub çəkdi. N. N.. 2. sif. Təmiz, yazılmamış. Ağ kağız. Ağ dəftər. 3. is. Gözün buynuz təbəqəsində əmələ gələn ağımtıl ləkə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saqqallanmaq — f. Üzünü saqqal basmaq, üzünə saqqal çıxmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saqqallı — sif. 1. Saqqalı olan, saqqal qoymuş, saqqal buraxmış. Saqqallı kişi. – Bu dərviş ucaboylu, arğaz, uzunsaçlı və saqqallıydı. A. D.. Dəmirovun belə saqqallı olmağı Məmmədcanın nə isə xoşuna gəldi. S. R.. 2. Saqqalı olan. Saqqallı keçi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yun — is. 1. Bəzi məməli heyvanların dərisinin üstünü örtən tüklər. Yun qırxımı. Qoyunların yununu vaxtında qırxmaq. 2. Heyvandan (adətən qoyundan, dəvədən və s.) qırxılan belə tüklər. Qoyun yunu. Dəvə yunu. Keçinin yununu qırxmaq. Yun darağı. –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
