püfə

I

(Əli Bayramlı, Salyan, Tovuz)

1. yonqar (Əli Bayramlı, Salyan). – İrəndənin ağzınnan çıxır püfə (Əli Bayramlı); – Püfə taxdadan tez yanar (Salyan); – O püfədən bir teş <teşt> gəti, gərmənin altda tökəx’ (Çənbərək); – O odunun püfəsin ocağa ver (Kürdəmir)

2. taxta kəpəyi (Tovuz). – Taxdadan çıxan xurdaja kəpə: püfə de:lir

3. çəltik qabığı, kəpəyi (Cəbrayıl, Çənbərək, Füzuli, Gədəbəy, Xanlar, İmişli, Kürdəmir, Qarakilsə, Masallı, Ordubad); – Püfəni küləy aparır, saman qalır (Kürdəmir); – Püfüyü yığ da, mala:par <mala apar> verginən (Gədəbəy); – Taxılın püfəsin təmizləməx’ lazımdı (Xanlar)

II

(Oğuz)

uşaq üçün hazırlanmış xörək adı. – Uşağ ağlıyır, püfəsini ver ona

III

(Culfa)

yem. – Püfəni mala verəllər