muzu

I

(Daşkəsən, Çənbərək, Gəncə, Gədəbəy, Goranboy, Xanlar, Qazax, Tovuz, Şəmkir)

bax mozu I. – Sirəfil muzudu, bir qəpiyə qıymaz; – Muzu adam o adama de:rik ki, bərk ola, malını qıymıya (Qazax); – Bizdə malyeməz adama muzu de:əllər, göy də de:əllər dana (Daşkəsən); – Tırp Bəsdidən muzu adam heç olumu? (Çənbərək); – Rasım çox muzu adamdı (Gəncə); – Muzunun biridi Oruş, onnan şeymi qoparmağ olar; – Muzu adamın ya:nda duran da muz olar dana (Gədəbəy); – O qədər muzusan ki, beş manat borc da verməx’ isdəmirsən (Goranboy); – Ələx’bər elə muzu adamdı ki, əppəyi qavın çölünnən batırır ki, içinnən yağ qutarar (Tovuz)

II

(Başkeçid, Borçalı)

bax mozu II. – Bı armıd muzudu, yemə

III

(Bakı, Füzuli, Mingəçevir)

1. heç kəsi bəyənməyən (Bakı)

2. aravuran (Füzuli, Mingəçevir). – Şəfiqə çox muzu adamdı (Bakı); – Adam muzu olmaz (Füzuli)