mətə

I

(Bərdə, İsmayıllı, Kürdəmir, Laçın, Meğri, Mingəçevir, Şamaxı, Şuşa, Zəngilan)

1. yerdə oyun üçün çəkilmiş dairə. – Sən mətədən çıxıb vırmısan, o, ko: dö:r (İsmayıllı); – Gərəy əyğın mətədə olsun oyunda (Bərdə); – Hamıdan qabax mətiyə mən çatdım (Zəngilan); – Əhməd, mətq: düz çək (Laçın)

2. b a x mərə III. – Beşdaşda mərə-mərədə mətə qazırıx (Şuşa)

II

(Goranboy)

hərəkətin qurtaracağı yer, son mənzil. – Hələ mətə: çat, sonra danış

III

(Kürdəmir)

tənbəl. – Çox mətə to:xdu, dəni yeyəmmir

IV

(İmişli)

camaatın toplaşdığı yer