- qurbağa kəci
- (Lerik)yosun. – Qurbağa kəci ağacda oley
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
qurbağa kəci
Смотреть что такое "qurbağa kəci" в других словарях:
qurbağa — is. 1. Sıçramaq üçün dal ayaqları uzun, suda və quruda yaşayan quyruqsuz heyvan. Qara qurbağa – qurbağanın çöldə (quruda) yaşayan növü. Ağac qurbağası – qurbağanın ağacda yaşayan növü; yaşıl qurbağa. Quyruqlu qurbağa – qurbağa balası, çömçəquyruq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilan-qurbağa — 1. top. Cürbəcür sürünən heyvanlar; həşərat. 2. sif. dan. məc. Pis, oxunması mümkün olmayan, cızma qara, anlaşılmaz. İçəridən ilan qurbağa xətti ilə yazılmış qəribə yazılar meydana çıxdı. S. Rəh … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qurbağacıq — is. Kiçik qurbağa, qurbağa balası … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəğbəquzi — (Bakı) qurbağa … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
camax — (Başkeçid, Borçalı, Gəncə, Qazax, Naxçıvan) qurbağa nəcisi. – Camax o qədərdi ki, suyu da yaşıl görkəzir (Gəncə); – Camax göllərdo:lar <göllərdə olar> qurvağadan (Borçalı); – Camax durax suda çox olar (Naxçıvan); – Gölün üzü camax bağlıyıf… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çəm — I (Tovuz) vaxt. – Gejənin bu çəmində burda nə:zirsən? II (Cəlilabad, Salyan, Yardımlı) imkan. – Mən padşahın qızın sarayə gedəndə görmişəm, çəmim yoxdı oni almağa (Cəlilabad) III (Ağcabədi) suyun üzərində həlməşik şəklində olan qurbağa sürfəsi. – … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çən — (Cəbrayıl, Şamaxı) bax çəm III. – Nohurun suyun çən basıb (Şamaxı); – Gölün üzü teyxə qurbağa çənidi (Cəbrayıl) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
havaziring — (Cəlilabad) balaca qurbağa. – Uzağlarda havaziring ney tutur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
havaziringi — (Cəlilabad) bax havaziring. – Havaziringi oley balaca qurbağa, ət kimi oley, səriley, su:n üzində oley … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qulbaqqa — (Dərbənd) qurbağa … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
