- kalladar
- I(Culfa, İmişli, Qarakilsə, Ordubad)1. maldar, mal-qara saxlayan (Qarakilsə, Culfa). – Siftə mən kalladar olmuşam (Qarakilsə); – Mən kalladar da olmuşam, arıçı da olmuşam (Culfa)2. çodar (Culfa, Ordubad). – Kalladar qoyun alışverişçisinə də de:llər (Ordubad)II(Borçalı)binə başçısı. – Binə baççısına kalladar de:rix’
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.