- gər
- I(Göyçay, Şəki, Zəngilan)iri cır tut ağacı. – Bı gərin yarpa:n qırsam bəsimdi (Zəngilan); – Gər çəkildən iridi (Göyçay)II(Ağdam)cəld, zirək. – Balaja olduğuna baxma, çox gər adamdıIII(Qazax)kobud, yoğun (səs). – Mö:sümün elə gər səsi var kın
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.