- gecə-gündüz
- (Borçalı)bax gejəgündüz II
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
gecə-gündüz
Смотреть что такое "gecə-gündüz" в других словарях:
gecə-gündüz — 1. is. Gecə gündüzün davam etdiyi 24 saat müddət. Nə qədər gecəgündüz; Bu sayaq gəlib keçmiş. R. R.. 2. zərf Daim, həmişə; bütün günü və gecəni, vaxt bilmədən. Gecə gündüz işləmək. Gecə gündüz çalışmaq. – Sənsiz füzun olur gecə gündüz fəlakətim;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gecəbəgündüz — dan. bax gecə gündüz. Gecəbəgündüz işləmək. – Bir ay gecəbəgündüz; O qırpmadı gözünü. B. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gecə-gündüzlük — sif. Adətən saylarla: bir gecə gündüzlük – bir gecə gündüz müddətində olan, bir gecə gündüzə bəs edən. Bir gecə gündüzlük odun … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gecə — is. 1. Günün günbatandan günçıxana qədər, axşamdan səhərə qədər olan hissəsi. Gecə vaxtı. – Gecənin xeyrindən sabahın şəri yaxşıdır. (Ata. sözü). Qədəm basıb bizə gəlsin nagahi; Bir gecə mən onu mehman eylərəm. M. P. V.. Gecədən üçdörd saat… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gündüz — is. Gecə gündüzün işıqlı hissəsi; gündoğandan günbatana qədər olan müddət (gecə müqabili). Gündüz getmədiyin yolu gecə getmə. (Ata. sözü). Bir gün kişi diqqət eləyib görür ki, övrəti gündüzlər ayağına corab geymir. . C. M.. Yaşar . . gündüz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gecəli-gündüzlü — z. Gecə və gündüz, daim. Gecəli gündüzlü işləmək. – Şərəfoğlu özü xahiş edib <Rüstəmi> hissəsinə keçirdi, iki il gecəli gündüzlü bir yerdə oldular. M. İ.. Buna görə də kombaynçılar şirin yuxularına xələl qataraq, gecəli gündüzlü sükanın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gejə-gündüz — I (Ağcabədi) uşaq oyunu adı. – Uşağın biri deir: “Gejə”, onda “gündüz” (“gündüz” adlı uşaq qrupu) qaçır, “gejə” (“gecə” adlı uşaq qrupu) tutur II (Şuşa) ipək parça növü. – Müşküla gejə gündüzdən don geif … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
leylü nəhar — ə. gecə gündüz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
