anqut

I

(Ağdam, Şuşa)

uzunboğazlı ördəyə oxşar quş. – Zalım elə bil anqutdu (Ağdam)

II

(Ağdam, Bakı, Dərbənd, Şamaxı)

acgözlüklə yeyən, hər nə gəldi yeyən. – Zalım oğlu əlinə keçəni anqut kimi udur (Ağdam); – Anqut kimi nə versov udadı (Dərbənd)

III

(Oğuz)

avam, qanmaz. – Sən özünü lap anqut yerinə qoymusan

 Anqut qalmax (Şəki) – tək-tənha qalmaq. – Qonşu:n arvadının uşağı gedənnən so:ra anqut qalıf. Anqutu çıxmax (Çənbərək, Füzuli, Qarakilsə) – həddindən artıq arıqlamaq. – Gedənin dannanmaxdan anqutu çıxıf (Füzuli)