eyzan

I

(Füzuli, Mingəçevir, Zərdab)

həmişə, daima. – Bu işi eyzan sən görürsən (Füzuli); – Çətin işə eyzan məni buyurursan (Zərdab)

II

(Ağdam, Bərdə, Cəlilabad, Gədəbəy, Xocavənd, Kürdəmir, Qazax, Salyan)

tamamilə, bütünlüklə, başdan-başa. – Bıra eyzan güllüx’dü (Qazax); – Eyzan dədəsinoxşo:r <dədəsinə oxşayır> o gədə (Gədəbəy); – Eyzan gül-çiçəkdi bizim bağlar (Kürdəmir)