- yer-yerdən
- (Zaqatala)hər yerdən. – Bu yerə yer-yerdən gəlif yığılıfdılar
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
yer-yerdən
Смотреть что такое "yer-yerdən" в других словарях:
yer-yerdən — z. Müxtəlif yerlərdən, hər yerdən, hər tərəfdən. Nə zaman getsə məclisə; Qovular, döyülər kasıb; Danışmağa ağız açsa; Yer yerdən söyülər kasıb. Aşıq Əhməd. Yer yerdən <Əlisəfaya> etiraz etdilər. S. H.. Ellərin üstünə düşüb yer yerdən;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yer — is. 1. Üzərində sakin olduğumuz planet: Yer kürəsi (bu mənada böyük hərflə). Ay Yerin peykidir. Yerlə Günəş arasında 150 milyon kilometr məsafə var. Yer Günəş ətrafında fırlanır. 2. Quru (su səthi müqabili). Dənizdən yer görünmürdü. 3. Yer… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yer-göy — is. Dünya, kainat. <Molla özözünə:> Ay Hacı Molla Cəlil ağa, sən olasan yeri göyü yox yerdən xəlq edən Allaha, içmə bu kafirlərin dərmanını. C. M.. Yeri göyü titrədən partlayış nərəsilə; Çıxarırlar yer altdan bol filiz yataqları. Ə. Cəm..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yerdəyişdirmə — 1. Bax yerdəyişmə 1 ci mənada. 2. Bir şeyi bir yerdən götürüb başqa yerə qoyma … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yerdəyişmə — is. 1. Olduğu və ya oturduğu yerdən başqa yerə keçmə, bir yeri buraxıb o birinə getmə. 2. dilç. Sözdə iki qonşu səsin qeyri iradi olaraq yerini dəyişməsi hadisəsi; metateza; məs.: vağzal vağzal; yarpaq yarpaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yerbəyer — z. 1. Hər biri öz yerində; qaydada, müntəzəm. Məclis əhli yerbəyer əyləşdilər. «Aşıq Ələsgər». <İlyas:> . . O kişilərdən gələn kağızları yerbəyer saxlasın. S. R.. Yerbəyer etmək (eləmək) – 1) hər şeyi öz yerinə qoymaq, nizam və səliqə ilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərki — is. Tənə, qaxınc, töhmət, məzəmmət, danlaq. Özüm də bilmirəm, nədir günahım; Başıma yer yerdən sərkilər yağır. S. Rüst.. ◊ (Başına) sərki vurmaq – etdiyi yaxşılığı üzə vurmaq, tənə etmək, başına vurmaq. <Gültəkin:> Neçin siz həmişə mənim… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yol — is. 1. Gediş gəliş və nəqliyyat işləməsi üçün zolaq şəklində ayrılmış yer. Kəndarası yol. Bu yol haraya gedir? Avtomobil yolu. Şose yolu. – <Yusif şah> əmr elədi ki, hər yerdə yollar təmir olunsun və lazım məqamlarda və mənzillərdə körpülər … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
