Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
yarmaça — is. 1. Yarılmış, ikiyə ayrılmış odun parçalarından hər biri. Yarmaçalardan ocağa qoy. Meşədən bir yük yarmaça gətirdi. – Kamran qucağında odun yarmaçaları içəriyə girdi. S. R.. 2. Lülə şəklində olan şey. Əbil qamçını portfelin üstünə qoyub,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yarmaca — kabil i inşikak, biçme olmayan odun … Çağatay Osmanlı Sözlük
bıdama — I (Salyan) yandırmaq üçün kəsilmiş ağac budaqları. – Bıdamadan yarmaca yaxşı yanır II (Cəbrayıl) iri, böyük … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
yarma — 1. 1. «Yarmaq»dan f. is. 2. is. Dingdə döyülmüş dən. Buğda (arpa) yarması. Bir az yarma çək. – Axşam, lampa işığında Telli əl dəyirmanı ilə yarma çəkirdi. S. H.. Kənd arvadları qışın tədarükünü qurtarırdı: kimisi hazırladığı unu kəndiyə doldurur … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yarmaçalamaq — f. İki yerə bölmək, yarmaça halına salmaq; yarmaq, parçalamaq. Kötüyü yarmaçalamaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yarmaçalanmaq — məch. Yarmaça halına salınmaq, ikiyə böldürülmək; yardırılmaq, parçaladılmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yarmaçalatmaq — icb. Yardırtmaq, parçalatmaq, yarmaça etdirilmək. Ağacı yarmaçalatdım ki, tez qurusun … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
