- yanası
- (Şərur)yanacaq (odun, çörçöp). – Təndirə yanası at, çıx
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
yanası
Смотреть что такое "yanası" в других словарях:
yanaşı — z. 1. Bir birinə yaxın vəziyyətdə, bir birinin yanında; yanbayan, yanyan. Yanaşı oturmaq. Yanaşı qoymaq. Yanaşı getmək. Yanaşı durmaq. – Qoca usta Lətifə ilə salamlaşıb şoferlə yanaşı oturdu. M. Hüs.. Eldarla mənim yerim yanaşı salınmışdı. İ. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cızıq — is. Xətt. <Veys> . . dönüb gücənəgücənə divara dikinə yanaşı üç cızıq, köndələninə yanaşı iki cızıq çəkdi. Ə. Ə.. Sultan ayağa qalxanda kreslonu elə qəzəblə itələdi ki, parket döşəmədə ağ qoşa cızıqlar düşdü. İ. Hüseynov. ◊ Cızığından… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
köndələn — sif. Eninə. Köndələn xətt. Köndələn tikiş. – Qarşımda başdan başa; Əyri, köndələn cızıq; Varaq varaq kağızlar. R. R.. Pərinin üzündə, gözünün altında, boynunda bir köndələn qırış belə nəzərə çarpmırdı. Ə. Vəl.. // zərf Yanakı, çəpinə, yan. Atı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qonşu — 1. is. Birinin bilavasitə yaxınlığında, yaxud birisi ilə yanaşı yaşayan adam. Həyət qonşusu. Ev qonşusu. Otaq qonşusu. Qapı qonşusu. – Qonşumuz Kərbəlayı Heydərin iki oğlu var idi. C. M.. Pələngin dərisini soyub, evə dönərkən qonşular başıma… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
atqulağı — I (Qazax) bir bərabərdə, müvazi, qoşa, yanaşı. – Hələ ki dəli Hasannan Cırıxburun atqulağı gedellər, sonra görəy hası ötəjəy II (Qarakilsə) həmyaş, yaşıd. – Mənnən Mahacir atqulağıyıx … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
badarbucax — I (Bərdə, Mingəçevir) dağınıq, pərakəndə. – Evin şeyləri badarbucaxdı (Bərdə) II (Qarakilsə) yanaşı, bir birinə yaxın. – Əx’diyimiz yerrərin hamısı badarbucaxdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
düx’çə — (Basarkeçər, Cəbrayıl, Qazax, Oğuz, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan) bax dügçə I. – Düx’çədən sonra umağ olor, umaxdan sonra kələf olor (Tovuz); – O düx’ çüyü maηə:ti püx’dərem (Şəmkir); – Bir kilov yunnan beş altı düx’çə çıxdı (Zəngilan); – İki düx’çəni … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
həmgəl — (Kəlbəcər, Laçın) bax həmkələ. – Aşıqlar həmgəl oxuyullar (Laçın); – Həsənnən Qasım quzunu həmgəl otarır (Kəlbəcər) ◊ Həmgəl olmağ (Şamaxı) – yaxın olmaq, yanaşı olmaq. – Həmgəl olmağ yaxşıdı, adam bir birinə köməy olar … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
həmgələ — I (Meğri) bax həmkələ. – Elə Lij Teşdin qoyunnarıynan bizimkilər həmgələ otder binəli II (Xanlar, Qax) yaylaqda bir birinə yanaşı olan çoban binələri. – Keşmişdə dağda həmgələ tikərdilər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
həmkələ — (Çənbərək) yaxın, yanaşı. – Ərəyənin qoynunnan Qarsan Əhmədin quzusu dünənnəri həmkələ otduyurdu … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
