səmə

(Bakı, Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Göyçay, Xaçmaz, Kürdəmir, Qazax, Qax, Quba, Qusar, Sabirabad, Salyan, Zərdab)

1. key, ağılsız, axmaq, gic. – Vahıdın uşaxları səmədü (Kürdəmir); – Ununla işün ulmasun, səmənün biridü, quy gidsün (Quba); – Adə, bu uşağ lap səmədü a:, nə di:rsən boşa düşmir (Bakı); – A:rif çox səmə uşaxdı (Zərdab)

2. məc. avara, boş-bikar gəzən. – Səmə gəzməx’ səniη xasiyətiηdi (Tovuz); – Sən çox səməsəη (Qazax)