- seyin
- (Culfa, Naxçıvan Şahbuz, Şərur)sini. – Seyində süd olar, su olar; – Seyində xorəx’ yiyillər (Culfa)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
seyin
Смотреть что такое "seyin" в других словарях:
seyin — variant of syne adv., since … Useful english dictionary
her işin (veya şeyin) başı sağlık — insanın yapacağı her şey vücut sağlığına bağlıdır anlamında kullanılan bir söz Amenna, her işin başı sağlık ama böyle giderse Allah hemen sonunu hayırlara tebdil etsin. M. Ş. Esendal … Çağatay Osmanlı Sözlük
her şeyin vakti var, horoz bile vaktinde öter — her şey zamanında yapılmalıdır anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
her şeyin yenisi, dostun eskisi — dostluk eskidikçe güç ve değer kazanır anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
her şeyin yokluğu yokluktur — insana gerekli olan şey küçük ve değersiz de olsa yokluğunda kendini belli eder anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
gözü (veya gözleri) (bir şeyde veya bir şeyin üzerinde) olmak — dikkati bir yerde toplanmak Masalarda oturan kadınların en ufak bir harekette gözleri kapıdaydı. N. Cumalı … Çağatay Osmanlı Sözlük
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iç — is. 1. Bir şeyin içərisi, daxili, iç tərəfi. Əvvəl evin içi, sonra çölü. (Ata. sözü). Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi. A. Ş.. Əşrəf yavaşcadan sürünüb kola yaxınlaşdı, əli ilə kolun içini yoxladı. S. Rəh.. // Bir şeyin ortası,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alt — is. 1. Bir şeyin aşağı hissəsi, üstünün əks tərəfi, səth üzərinə qoyulan tərəfi. Qənddanın altı. Dibçəyin altı. Qutunun altı. Çəlləyin altı qopdu. // Örtülü bir şeyin üst tərəfinin əksi, aşağısındakı yer. Damın altı. Talvarın altı. Ağacın altında … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
