örən

I

(Göyçay, İsmayıllı, Ucar)

zəif, xəstə. – Yanına getmişdim, çox örəndi (İsmayıllı)

II

(Cəbrayıl, İmişli, Qarakilsə, Zəngilan)

çox otarılmaq nəticəsində otu qurtarmış, otsuzlaşmış “yer”. – Yer örəndi, heyvannarın işi çətindi (İmişli)

◊ Örən olmax (İmişli) – otsuzlaşmaq, otu qurtarmaq. – Oxarta otardılar, yer örən oldu

III

(Qafan)

əkilməmiş (yer, sahə). – Bizim iki örən yerimiz var